Іду па Арлоўскай
26 красавіка 2014 года
…Іду па Арлоўскай. Па ходніку, насустрач праехала зграйка веласіпедыстаў. Над адным з іх ганарліва лунаў белы сцяг з надпісам "Toyota". Ну і ну.
…На масце праз Свіслач сустрэлася мне японская дзяўчына, прыгожая, як прынцэса. І так невыносна захацелася падарыць ёй вялікую чырвоную ружу, пунсовую. Якой у мяне не было. І тужліва стала ад гэтай адсутнасці ружы. Яе так бракавала ў распушчаных чорных валасах прыгажуні.
…Крыху пазней сустрэўся мне вялікі круглы кавун, на тонкіх ножках і ў чырвонай суколцы. У суправаджэнні трох кавунят, якія яшчэ не сфармаваліся, рознага памеру.
Правай рукой кавун вёў ровар, а ў левай трымаў дзве скрынкі з піцай.
…У Кіеўскім скверы лісце на каштанах вялікія ўжо… Прыгажосць…
…Потым я доўга ішла, спрабуючы знайсці вольную лаўку. Але на ўсіх лаўках гронкамі сядзелі гарбузы і гарбузікі…
…Поруч дарогі ля лужыны сядзеў голуб і піў ваду. Калі я праходзіла міма, ён паглядзеў на мяне, а потым ізноў прыпаў да вады. Прыемна, што не паляцеў…
…А потым, калі я прыхінулася да сцяны нейкага дома і запісвала гэтыя радкі, другі голуб круціўся ля маіх ног і чакаў падачкі. Але ў мяне з сабой нічога не было, акрамя гэтага сшытка…
…Усю дарогу я ішла пешшу ці ехала зайцам. Добра цяпер стала ездзіць зайцам. Пакажаш кантралёру картку. А правяраць ён яе яшчэ не навучыўся. Ну, праязны. Але на ім нічога не напісана. Ні на які месяц, ні на які транспарт…