Зорны шар
Сон
Іду з гастранома, а насустрач мне - Жырдзяй. Тоўсты, важны, у мігатлівых акулярах, ідзе - як плыве, важна падняўшы галаву.
Я жадала абмінуць яго і зрабіць выгляд, што не бачу, і таму ўзяла трохі налева.
Але некалькі лявей ішоў яшчэ адзін Жырдзяй, копія першага. І стала я круціць галавой, то направа, то налева, параўноўваючы Жырдзяяў. Не, ніякай розніцы, абсалютна падобныя. І пакуль я так круціла галавой, другі Жырдзяй падышоў да мяне і кажа… І калі ён загаварыў, я ўбачыла, што гэта зусім не Жырдзяй, а мая лепшая сяброўка Людка. І кажа мне Людка:
- Аддай мне шар…
І ўспомніла я, што падарыла мне Людка вельмі даўно зорны шар, вытканы з зорнага пылу. Адзін час з ім гуляўся Сашка. Потым ён закаціўся, ці то за батарэю, ці то пад стол… І зараз я не ведаю, дзе ён валяецца, і ці ёсць ён наогул у мяне. Але прызнацца ў гэтым Людцы не жадала, і таму сказала:
-Ты мне яго падарыла, а падарункі назад не аддаюць…
-Але ён мне патрэбен, - сказала Людка, - і калі не аддасі, то я пайду ў міліцыю…
І пайшла я ўздоўж дарожкі па двары, а Людка пацягнулася за мной, паўтараючы:
- Аддай мне шар…
Тут удалечыні я ўбачыла Галю, у падваротні, на кветніку, яна клапатала ў сябе на кухні. Я ўзрадавалася: Галя дапаможа пазбавіцца мне ад Людкі…
Галя абярнулася і кажа мне:
- Прынясі мне кефір, мне кефір патрэбен…
- Галя, які кефір? - пытаюся. - Мне цяпер на працу ехаць трэба, таму зусім няма часу бегаць сюды-туды з кефірам.
І я павярнулася і пайшла, а Галя крычала мне ўслед:
- Прынясі мне кефір, а я табе наўзамен кефірчык дам!...
…Пра шар я да таго часу забылася. Людка таксама. Мы з ёй разам ішлі на прыпынак, каб ехаць на працу…
…Памятаецца, затым я паехала ў піянерскі лагер наведаць Галіну дачку Надзю. І ва ўсіх сустрэчных пытала:
- Дзе я магу знайсці Снягурку? Яна мая пляменніца…