Блакiт, якога няма
Кацярына Глухоуская
***
Прабач, сынок, сыходжу без жаданьня.
Прабач, сынок, сыходжу без тугі.
Хай маці-мачыхай майго жагнаньня
Цьвітуць твае, нязбыўныя лугі.
Глядзі вышэй: вось неба – гэта мара!
Але прашу: ты не ўзьлятай дарма.
Як горка, мілы, як жа гэта марна -
Адчуць: сінечы ў іх зусім няма.
*
Мне Бог сказаў: бо тое без патрэбы.
А я Яму: "Бяры! Усе дары!
Вярні мне толькі неба. Толькі ў неба
Вялікі свой падман – блакіт – вярні".
24.04.2013 г.