М. ЛЕРМОНТОВ M LERMONTOV (1814-1841)
ПАРУС HET ZEIL
Белеет парус одинокий Het witte zeil zweeft in de misten
В тумане моря голубом... Van de lichtblauwe zee eenzaam…
Что ищет он в краю далёком? Wat zoekt het daar? Wat zal het missen?
Что кинул он в краю родном ? Of is een vreemd land aangenaam ?
Бушуют волны, ветер свищет De golven beuken, winden loeien
И мачта гнётся и скрипит... En buigend al kraakt de mast…
Увы, он счастия не ищет Geluk opzoeken – zal ’t niet boeien,
И не от счастия бежит. Geluk ontvluchten – ook niet vast.
Под ним струя светлей лазури, En als het goud straalt van boven,
Над ним луч солнца золотой, Als het azuur streelt zacht zijn boord,
А он, мятежный, просит бури Het blijft in stormen maar geloven,
Как будто в буре есть покой! Alsof bij stormen rust behoort!
Перевод на нидерландский