стихи на белорусском языке
ГОРА
Падпаясана слязьмі аж да долу,
У замшэлых ад дарог латах
Крочыць вечна па жыцці людзей Гора,
Не пытаючы, iдзе ў хату,
Занімае Гора месца пачэсна
І ніякай ад яго няма рады…
З горам побач Шчасцю робіцца цесна,
Згоды ў іх няма, няма ладу.
Там дзе Гора – ракой слёзы ліюцца…
Болем страшным у душы яны б‘юцца,
А прагнаць яго - амаль немагчыма -
Гасподзь Бог не даў людзям такой сілы...
І жыве яно, абняўшы ціскамі,
Невыносныя прыносіць пакуты...
Развітацца не спяшаецца з намі…
Ты адкуль прыйшло да нас ? І чаму, ты?
25. 02.12
© Copyright: Надежда Верас, 2012
Свидетельство о публикации №11203064869