Ариу табигъатлы, адам кёзден бир джанына джанлай грек элчик «Анополис»… Не да таурух… Тамам таурухдача бир сейирлик… Бирча, бир бетли боялгъан субай юйчюкле… Бу сейир элчикни ачхычы уа – анда джашагъан къайгъысыз, джарыкъ элчиле…
Бир сау кюнню бу грек элчикде къонакъда болдукъ, элчиле бладжюрек тилде селеше, бир бирибизни ангылай эдик. Кеслери тилден башха тил билмегенлери себебли. Орамчыкъларында талай айландыкъ. Хар юйню арбазыны эшиклери ачыкъ, юй иелери джарыкъ ышара, «бизге да къонакъгъа къайтыгъыз» дей, ёрге туруб, сый бередиле.
Ингир ала бизни элни ортасында бурун ишленген сейир аш юйге къонакъгъа чакъырадыла. Ичине кирсенг, Грецияны болгъан хапары бу кабакны ичине джыйылгъанча кёрюнеди… Аш, суу эркинди тепсиледе. Туура ортасында – сахна. Сахнада элни артистлери той оюн эте, джырла джырлай, кёзюбюзню ачадыла. Халкъ тепсеулери «Сиртаки» ойналыб тебрегенлей, бизни да къоймай тепсерге чакъырадыла. Ёмюрюбюз бу адамланы ичинде ёсгенча, бир бирибизни ангылаб, къууанч танг аласына дери барады. Сейир пьесала да кёргюзедиле. Къууанч кече фейерверкле бла бошалады. Джангыз кюн, ёмюрлюкге эсде къалырча бир джылы тамгъа салады джюреклеге…