калі я пайду,
не заплача сонца ...
не захоча неба выкруціцца навыварат ...
і раніца наступіць ...
цёплыя прамяні ўварвуцца ў вокны, прадракаючы новае жыццё.
калі я пайду, нічога не зменіцца,
толькі адна жанчына вымавіць шэптам маё імя
і будзе верыць, што я ў кафэ з Аліяром
дзіўна, яшчэ маразы, а шызафрэнія ўжо абвастраецца ...
© Зоя Блізнюк