Серкесіз калган елім-ай,
Селеусіз калган жерім-ай,
Остіп кунім отерме,
Ауырып жатып белім-ай.
Замандасым, курдасым,
Бірге оскен сырласым.
Осылайша бастасам,
Толгауымнын жыр басын.
Кормеді сен демегін,
Білмеді сен демегін,
Ар казактын отбасын.
Ашпасамда какпасын,
Калам алдым колыма.
Журегім сыздап ауырып,
Жиілетіп соккан сон,
Касіретіне тозе алмай
Козімнін жасы аккан сон.
Жамандыгын айтамын,
Жаксын кімге, жакпасын.
Аркім озін межелер,
Аруактын мынау заманы,
Есігінді каккан сон.
Сурак кояр кез келді,
Жауабын берер арбір жан,
Тапсын мейлі, таппасын.
Аруактын созін уккан сон,
Каусардын суын таткан сон.
Неге тыныш жатайын,
Карусыз мынау майданда.
Иманым бойга уялап,
Алланын жолын тапкан сон.
Карангы казак халкымды,
Азгындык курсап жаткан сон.
Кудай ондап жар болса,
Аруак колдап нар болса.
Казакы рух, иманын,
Кокірегінде бар болса.
Ар созіме кулак сал,
Етігін киген тар болса.