Родныя мне людзi
Роза Левит
Заўсёды ў любых краях
Са мною мой скарб вясковы:
Сунiчнiк, гарбаты шлях,
Ды музыка роднай мовы.
Дмитрий Шапиро
Адпачнiце ад святаў,
Ад людзей адпачнiце,
Да сваiх думак прыйдзiце,
У цiшы пасядзiце.
Да волi i сонца
Твар свой светлы ўздымiце.
Палюбуйцеся на дрэва,
Паглядзiце на пташку,
Што па галiначках скача.
Усё ў прыродзе, што бачу,
Сэрцу міла і дзiуна.
Кожная галінка да ззяння ўзнята
І з такою вось думкаю.
Хочацца святасць,
Каб людзі шукалі.
Тую, што зверху нам шчодра паслалі,
Не на подворках,
Hа плошчах і кабінетах,
На мітынгах гучных,
А ў прыродзе багацце.
Хай ў вашым акенцы
Ясны праменьчык свецiць
На шчасце.
На добрую долю.
Родныя мне людзі,
Хай жыве ў вашым краі сяброўства, братэрства,
Каб людзі не ведалі нi турмаў,
Нi болю.
Хай лётаюць, як птушкі
На волі, свабодзе!