З вайны засталася сіратой
Дачушка Соні Крыванос.
Бабуля стала мамай, татай
Бог ўсе жыцце яе пранес.
Шмат год прайшло
С тае пары, як маці катавалі.
Дайно і сонейка ўзышло.
Ў дачушкі ўсе забралі:
Матчына жыцце, імя, заслугі
Прыбралі зладзейкі - “падругі”
Ў вайну сядзелі ў цеплай хаце,
Не бачылі і слезы ў дзіцяці.
Дачка ўпэўнена была
І праўду адшукаць дало надхненне.
Былых партызан наведвала яна –
Адзіны чалавек папрасіў прабачэння.
Дзесяткі год шукала праўды,
Глядзела ў вочы людзям, хто ілгаў.
І шчыра ўсіх дачка просіла –
Народ каб памяць маці ўшанаваў.
Вольга Арлоўская 2004 год.