На Белорусском языке
Кiпяць над Багушэускам страсцi-
што за народ упарты тут:
улады дзiкiя напасцi
душой ня церпяць як хамут!
Так, невялiчкi ты пасёлак,
ды – любы сэрцу гарадок.
Цябе стаптаць, iмя пазбавiць
жадае сенненскi Цар-Смок.
Шчэ да яго казау прыемнiк –
“Всех недовольных не прощу!
В большую нищую деревню
ваш Богушевск я превращу!”
Павагi людзям i пашаны
Да самай смерцi не вiдаць.
Хвалюе усiх адно пытанне:
Навошта карнiка iграць?
А ён за данню прылятае,
на жыхароу наводзiць страх.
Нiхто вымоу тых не чакае,
а атрымоувае “за так”.
I усё трасе, як з дрэвау лiсце,
кiраунiкоу каторы раз…
Знiкаюць хутка прадпрыемствы,
дзе працавалi мы да вас.
Таму народ i пратэстуе,
бо хоча працаваць i жыць!
Куды яму цяпер падзецца?
А як дзяцей адзець, кармiць?
Ва уладзе ён, як буйны вецер
сваволiць! – Гэта не мудро.
Паймець, але ужо будзе поздна –
ламачча улезе у нутро.
Жыццё - яно такая штука:
за усё, што робiш, - дай адказ.
Ствары сябе сапрауды дужым,
бо заутра твой адыйдзе час.
Быць цi не быць – Шэкспiр падскажа,
Тургенеу з”яве знау цану.
Табе ужо мянушку далi
твае “адданыя” - Му-Му.
Жыццё – яно адно iмгненне,
суд Божы кожнаму “ваздасць”
Дабро навечна добрым будзе,
а зло – злом вернецца праз час.
Жывi каб людзi гаварылi:
-Во чалавек! Цаны няма.
Пакуль сказаць мы так не можам,
ды шчасця зычым не сдарма.
13-14.06.2006