Я семнаццаці год...
Евгения Янишчыц
Яугенiя Янiшчыц
Я семнаццаці год:
Ах, як пахнуць высокія травы!
Не заблытацца ў іх -
Не рэальна, напэўна, было б!
Я семнаццаці год...
І яршыняцца ў лузе атавы.
А ў пракосах у бацькі -
Высокі нахмураны лоб.
Ён праводзіць мяне
Да прыпынку,
Што выгнуўся крута.
І на тым павароце
Ён стаіць незалежна, як лёс.
Вось прабегла імгненне,
Затым - залатая мінута.
І клубіцца ўжо пыл
Вечаровы з-пад дрогкіх калёс.
Пачынаецца даль.
Нізка хмары плывуць табунамі.
Я вярнуся сюды,
Толькі белая наквець міне.
Сенакосная глуш.
Сенакосная ціш паміж намі.
Сенакоснае слова
Яшчэ засталося пры мне.
---------------------------------------
заблытацца - заблудиться
напэўна - наверно
атавы - травы
да прыпынку - до остановки
незалежна - независимо
лёс - судьба
імгненне - мгновение
затым - затем
міне - минует
ціш - тишина
засталося - осталось