Омір - коз жаспен аккан дария,
Адам- балыктай бірак етене.
Акыл - жагада турган кария,
Жанын тындамай оны отеме?
Омір- секілді тойга дайындык,
Тойым таркайды ажал жеткенде.
Тагдыр - калап бір алган калындык,
Оган болса да калай окінбе.
Жаксы ой журекті коркем етеді,
Журек тыныштык сыйлар жанына.
Сонда конілге коктем жетеді,
Бакыт жок одан артык, налыма.
Танім жанымды менін билеме,
Жан ол мангілік нурдын саулесі,
Напсі арнені бірден куйлеме,
Тозак - напсінін сондай ауресі.
Акыл жетпейді ау галам тубіне,
Тірлік уйкынын ояу бейнесі.
Мен де оянам сол кун тубінде,
Гайыптын анык боп елесі.