Ыстыгы ерек шілденін ,
Кок нілін шоптін жалмады.
Мендагы уйде шолдедім
Ай болды тамшы тамбады.
Жапырык, гулдер саргайып,
Мезгілсіз жерге «коныпты».
Кеткелі озін сан гайып,
Екі айдын жузі болыпты.
Мамырдын макпал кундері,
Узатып сені салганды,
Даланын аппак гулдері,
Кол булгап сонда калганды.
Оралсан карсы алтын,
Олар жок кыздай кекілді.
Саргайып кетті дала тым.
Сагынышым менін секілді.
Аптабы куннін жайнаган,
Сезімім менін-лаулаган.
Ак кайын анау жайкалган,
Тозімім менін аумаган.
Ак буйра булттар жосылды,
Аркасын беріп жауынга.
Булттарга сенде косыл да,
Тамшы боп тусші жаныма!