Светлана Борновалова
Я бягу табе насустрач...
Я бягу табе насустрач.
Лашчыць сонейка мяне.
Твае рукі расхінуцца -
і тады бяда міне.
Пойдзем разам па сцяжынцы,
шчыра ў вочы зазірну.
У адказ тваёй усмешцы
сцісну я руку тваю.
Ні маланкі, ні завеі
не парушаць нам святло,
што палае ў нашых сэрцах
і да зорак узнясло.
Як адзінае суквецце
расцвіце на той зямлі
наша шчасце, нібы кветкі,
што у лузе мы знайшлі.
Толькі б нам не размінуцца.
Толькі б разам у жыцці
па сцяжынцы гэтай вузкай
ўсё ісці, ісці, ісці...
-----------------------------------
расхінуцца - распахнутся мне навстречу
бяда міне - беда минует нас , пройдёт мимо
суквецце - соцветие
кветкі - цветы