Зямля.
Легкiмi, вольнымi хвалямi ветрау калыша жыццёвы пакой на сабе. Спакойныя думы нясе у сябе подых яе - ласкавы i цёплы.
Дыша Зямля!
Галiнами дрэу, як родная мацi, турботна, лагодна твой боль супакоiць. Абдыме, уляляе.
Глядзi - працягнула далонi свае и нешта шапоча, шапоча, шапоча. Спакойнае штосьцi.
Гамонiць Зямля!
У небе высокiм звянiць галасамi. Працяжнымi, звонкiмi, сумнымi, легкiмi. Птушкамi увысь узнялася шумлiва и песню жыцця завяла з вышынi.
Спявае Зямля!
Душу адчынiушы, калышыцца кветкамi. Пах мiлагучны, духмяны лiецца i нас абдымае.
Кахае Зямля!