Любовь это... М. Юсуф

Гималайский Кедр
ЛЮБОВЬ ЭТО...
Мухаммад Юсуф
перевод с узбекского

Любовь...
Прощать - её основа,
Пока на небе солнце светится,
И мята цвета голубого...
Будь мне верна, кудесница.

Я сплетни слышал, в сердце мрак,
Раскисшая тропа жгла ноги.
И чувство темное...  в овраг!
Умри, бесстыдница-тревога!

Меня терзали мысли ночью
Порою до слезы в глазах...
Еще однажды до тебя
От нелюбви я спас себя...

Любовь... себя понять - основа,
Пока на небе солнце светится,
И мята цвета голубого...
Будь мне верна, кудесница.

Любимая… люблю и всё,
Печаль в твоих глазах... люблю их.
Любить – смотреть тебе в лицо
Счастливым... в россыпях веснушек.

SEVGI BU…
Muhammad Yusuf

Sevmoq bu -
Kechirmoq degani asli,
Toki bu dunyoda quyosh bor, gul bor.
Yalpizlar gullagan shu bahor fasli
Sodiq hamdam bo’lgin sen menga dilbar.

G’iybatlar tingladim, aylandi boshim,
Ho’l tuproq kuydirdi tovonlarimni.
Va mana men unga ko’nglimdan yulqib,
Ko’mdim beor dustdek gumonlarimni.

O’ylar suraverdim kechalar tanho,
Goho jiqqa yoshga to’lganda ko’zim.
Va seni sevmoqdan oldin bir kuni
Dildan sevib qoldim o’zimni o’zim…

Sevmoq bu – o’zingni anglamoq asli,
Toki zamin aro quyosh bor, gul bor.
Rayhonga ko’milgan shu bahor fasli,
Sadoqatli yor bo’l sen menga, dilbar.

Sevgilim, men seni sevaman, tamom,
G’amg’in ko’zing, hadik to’la ko’zingni.
Sevmoq bu – kunda bir ko’rmoq baxtidir
Ozg’in qo’llaringni, sepkil yuzingni…