да Наталлі І.
Я з табой ў сабе расстацца ўчора кляўся.
Не, не так! Дакладней - Далей не ісці ...
Бо з табой чагосьці ўчора я спужаўся.
Што зайду з табой ў які-небудзь тупік ...
Да цябе мяне што вабіць, сам ня знаю!
Можа, нешта, ў чым ня лёгка разабраць ...
Вось, ты побач - і ўжо я ціха таю,
Мне з табой сябе не цяжка забываць ...
Ты ідзеш, із пажаданнем ціхай ночы ...
Я, схаваўшы дакрананне рук тваіх, -
Знемагаюсь па табе ... Таксама Хочаш?
Natali ... Я не магу так, Natali!
Засталось чакаць нам месяцаў нямала!
Як магу, імкнусь не даць агню сябе! ..
Дай адказ, - што адбываецца між намі?!
Нараджаецца ці тоне карабель...
Нас зацягваюць ўсё далей стаулення, -
Справаздачу даць сабе баюсь, Куды ...
Мы за нас з табой ў адказе не імгненне, -
Мы за нас з табой ў адказе назаўжды ......
Непрыкметна ў нас будуецца ўжо штосьці, -
Дай нам Бог быць асцярожнымі з табой!
Па натхненні аддаючыся цеплыні,
Дай жа Бог не стаць нам цацкай ланцугоў ...
Дай нам Бог у пачуццях не заблудзіцца,
Не прыдумаць іх, - ва ўціску нашых спраў ...
Я не ведаю, што далей з намі будзе.
Вось галоўнае, што я сказаць жадаў ...
Браціслаў Лібэртус
ПЕРАКЛАД З РУСКАЙ МОВЫ: http://www.proza.ru/2013/03/11/1197
КАМЕНТАВАЦЬ МОЖНА ТАКСАМА I НА:
МайлРу (Блог1)